Έγραψαν για εμάς

Μέ ἒκπληξη ἀνακαλύψαμε σέ κάποια ἱστοσελίδα, τό παρακάτω κείμενο γραμμένο ἀπό ἓνα Σουηδό φοιτητή Θεολογίας.



Μετάφραση ἀπό τά Σουηδικά.
 

Εἲχαμε ἀκούσει

πώς κάπου μέσα στό δάσος

τοῦ Rättvik

ὑπάρχει ἓνα σπίτι,

πού εἶχε μετατραπεῖ

ἀπό ἓναν Ἓλληνα Ἱερομόναχο

σέ ὀρθόδοξο παρεκκλήσι καί πού τώρα εἶναι ἐγκατελελειμμένο.

Μετά ἀπό κάποιες ἒρευνες πού κάναμε, πληροφορηθήκαμε πώς ἀπό κάποιο Ἳδρυμα Berget μπορούσαμε νά δανεισθοῦμε κλειδί γιά τό σπίτι αὐτό. Στό Ἳδρυμα πληροφορηθήκαμε λίγα πράγματα γιά τόν ”περίεργο” αὐτόν Ἱερομόναχο, τόν Εὐσέβιο Βίττη, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐργασθεῖ μερικά χρόνια στό ἳδρυμα καί μετά ἀγόρασε αὐτό τό σπίτι γιά ἓνα συμβολικό ποσό. Ἐκεῖ δημιούργησε τό ἐρημητήριό του, ὃπου ἀποσύρθηκε γιά νά προσεύχεται καί νά συγγράφει, καί ὃπου ἐργαζόμενος νά διαμορφώνει τόν χῶρο στόν ἐπάνω ὂροφο σέ παρεκκλήσι. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1980 τόν προέτρεψε ὁ πνευματικός του νά ἐπιστρέψει στήν Ἑλλάδα. Ἁπό τότε ἐπισκέφθηκε μία φορά τή Σουηδία καί τό ἀγαπημένο του σπίτι. Τότε ἦταν πού εἶχε πεῖ στούς συνεργάτες του στό Berget:

” Ἃν ποτέ δεῖτε στό δάσος μιά καρδιά ματωμένη, αὐτή θά εἶναι ἡ δική μου”.

Αὐτή ἡ θαυμαστή ἱστορία μᾶς ἒκανε νά ἐνδιαφερθοῦμε ἀκόμη περισσότερρο. Ὃταν πήραμε τό κλειδί, μᾶς δόθηκε μιά ἀόριστη περιγραφή: Προχωρήστε πρός τήν κατεύθυνση Östbjörka, στό σημεῖο πού στρίβει ὁ δρόμος ἀριστερά, τό σπίτι βρίσκεται κάπου δεξιά στό δάσος.

-Πόσο βαθειά εἶναι στό δάσος; Ρώτησα. Ἑκατό μέτρα, ἲσως καί περισσότερο, εἲπαν, ἀλλά ὁ δρόμος δέν εἶναι καθαρισμένος ἀπό τά χιόνια. Ξεκινήσαμε περνώντας πολλές στροφές ἀριστερά καί πολύ δάσος δεξιά. Παρ’ ὃλα αὐτά νιώσαμε πώς εἲχαμε φτάσει πολύ κοντά. Ἀφοῦ περιπλανηθήκαμε περίπου ἓνα χιλιόμετρο μέσα στά χιόνια, ἀρχίσαμε νά ἀπογοητευόμαστε. Τότε ἀκριβῶς διακρίναμε μέσα στό δάσοςτοῦ Dalarna μιά ξύλινη πινακίδα μέ ἑλληνική ἐπιγραφή.

 

Ἀντιληφθήκαμε τότε πώς βρισκόμασταν στόν σωστό δρόμο. Μετά ἀπό ἑκατό περίπου μέτρα διακρίναμε ἓνα σπίτι ντυμένο μέ πλάκες ἀμιάντου, πού κάθε ἂλλο παρά μέ ὀρθόδοξο παρεκκλήσι ἒμοιαζε. Τό κλειδί ταίριαζε καί ἐμείς μπαίναμε στή ζωή ἑνός Ἱερομονάχου.

 

Στόν ἰσόγειο χῶρο ὑπῆρχε κουζίνα, σαλόνι καί χῶρος βιβλιοθήκης μέ πολλά βιβλία, διάφορα ἀντικείμενα καί εἰκόνες. Τό ἓνα ἀπό τά βιβλία μέ τίτλο Herre, Lär oss Bedja!* (Κύριε, μάθε μας νά προσευχόμαστε), ἐκδ. Asak, τό εἶχε συγγράψει ὁ π. Ευσέβιος ἐκεί. (Ὃπως μᾶς διαβεβαίωσε ἡ ἀδελφή Ingrid, ὑπεύθυνη τῆς βιβλιοθήκης τοῦ Ἱδρύματος Berget, τό βιβλίο ἒχει ἐξαντληθεῖ στό μεταξύ, ὁπότε δέν μπορεῖ κανείς νά τό προμηθευτεῖ.)

 Στόν ἐπάνω ὂροφο τοῦ σπιτιοῦ βρισκόταν τό παρεκκλήσι, ἀπερίγραπτα ὂμορφο ὀρθόδοξο παρεκκλήσι!
Μέ χρυσό** καί εἰκόνες καί ἀπόλυτη ἡσυχία.
Στόν τοῖχο, μέσα στό Ἱερό, κρεμόταν ἡ ἱερατική στολή του μέ μία ἀπαιτητική ἀναμονή. Αἰσθανθήκαμε ὃλοι ἓνα βαθύ σεβασμό μπρός σ’ αὐτήν τήν ἁγιότητα, τήν ἐξωτερική ἁπλότητα καί τό ἐσωτερικό μεγαλεῖο. Αἰσθανθήκαμε πώς εἰχαμε τό προνόμιο, νά ἐπισκεφθοῦμε ἓναν ἀληθινά ἱερό χῶρο.

*Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου στά Ἑλληνικά εἶναι ”Ἀναβάσεις”, ἐκδ. Ἒλαφος.

**Παρατηρήσεις τῆς μεταφράστριας:
Ὁ χῶρος δέν διαθέτει χρυσό! Φέρει ἁπλῆ ξύλινη ἐπένδυση, ἒργο τοῦ π. Ε. Ὁ ἐπισκέπτης, πού δίνει τήν περιγραφή, νομίζει πώς τό κίτρινο χρῶμα στό φόντο τῶν εικόνων εἲναι χρυσό.